Dedemin Köstekli Saati

      İnsan doğası gereği hayatında önemli yer tutan kişilerle beraber bazı eşyaları duygusal olarak özdeştirirler. Bu kimi zaman yaptığı son yemeği kimi zaman ondan yadigar kalan bir baston olabilir. Benim açımdan da dedemin köstekli saati benim olamasa da aklımda hep bu şekilde yer etmiştir. Küçükken ona dokunmak, ondan saati görmenin ayrı bir büyüsü vardı. Kimi zaman dedem elini usulca yeleğinin içine sokar oradan çıkardığı saatine bakarak bir şeyler düşünmeye başlardı. Ne yazık ki zaman iyi bir öğretmen olmanın yanın da acımasızdır da. Ölüm vakti yaklaştığında saati onu son anlarına kadar tıpkı sadık bir dost gibi hiç yalnız bırakmadı. Şimdi benim ellerimde dedemin hatıralarından kalan önemli bir mihenk taşı olarak yer eden bu köstekli saat, umarım hala çalışmaya devam ediyordur.